วันจันทร์ที่ 31 มีนาคม พ.ศ. 2551

ความงาม


หลายชั่วอึดใจทีเดียว กว่าจะตัดสินใจกดหมายเลขเพื่อโทรไปหามี่ได้
"พี่เล็กอยู่ไหน ค่ะ" คือ เสียงตอบรับที่ตามมาก่อนที่ผมจะบอกพื้นที่ของตนเองที่ยืนอยู่ จริงๆแล้ว ก่อนหน้านี้ ผมไม่ค่อยจะเข้าใจตนเองมากนักว่า
ทำไมผมต้องเร่งรีบขึ้นมาจากปักษ์ใต้เพื่อมาดูสาวน้อยนางนี้ แสดงการร่ายรำในงาน International Dance Festival 2008
ท้ายสุด ผมก็พบตัวเองมายืนอยู่ในงานนี้จนได้
โมงยามคล้ายดั่งหยุดนิ่ง...
อาจเป็นเพราะผมไม่เคยเห็นมี่และทีมงานร่ายรำมาก่อนก็เป็นได้
อาจเป็นช่วงเวลาสั้นของการแสดง แต่ก็สะกดดั่งมนต์ขลังให้ดำดิ่ง
ฟื้นจากภวังค์อีกครา ยามเมื่อการร่ายรำได้อำลา ตามมาด้วยเสียงปรบมืออย่างชื่นชม
ผมพบว่า...ได้มองสาวน้อยนางนี้ แปลกไปจากเดิมที่เคยเป็น
หญิงสาวที่เจอที่ INEB นั้น เป็นภาพลักษณ์ที่แข็งแกร่ง เปี่ยมด้วยความเชื่อมั่นในความเป็นตัวตนสูง ออกห้าวและแก่นๆเล็กน้อย
แต่ยามนี้ กาลกลับไม่ใช่เช่นนั้น มุมมองที่เห็นและเป็นอยู่ได้แตกต่างไปจากเดิม
ภาพที่เธอเดินเข้ามาหาผม...ด้วยชุดเดิมบนเวที
กลับเป็นหญิงสาวที่ยิ้มได้อย่างอ่อนหวาน เป็นประกาย งดงาม อย่างที่ผมหลงลืมที่จะสังเกตมาก่อน
เป็นหญิงสาวที่มีใจด้านในที่ดีพอควร ถึงสามารถแสดงการร่ายรำได้งดงามเยี่ยงนี้
ผมยังจำอาการเขินๆ และประหม่า ยามที่นั่งคุยอยู่กับเธอได้
นึกแล้วยังขำตัวเอง
ชีวิตก็เยี่ยงนี้แหละ...
ความงดงามมีให้เห็นและดำรงอยู่ทุกซอกหลืบสถาน
ไม่เว้นแม้แต่พื้นที่เปลี่ยวร้างของจิตใจ
ขอบคุณสำหรับความงดงามที่ได้พบเจอ
เอ่อ...แต่ภาพที่เอามาลงไม่เกี่ยวข้องกับงานนะครับ
เพียงแต่เป็นการแสดงที่อื่นของมี่

ไม่มีความคิดเห็น: